เปิดโลกอาสา : Music Sharing

“โตขึ้นจะไปทำอะไร”

“ก็ขายยาไงครู”

“ไม่กลัวโดนตำรวจจับเหรอ”

“ตำรวจจับก็หนี หนีไม่ได้ก็ติดคุก ติดคุกเสร็จก็ออกมาขายใหม่”

เป็นบทสนทนาที่ครูแอ๋ม (ศิริพร พรมวงศ์) นำมาเล่าให้เราฟังในเวทีเสวนา “เปิดโลกอาสา ครั้งที่ 5 : คุณครูอาสา” เมื่อวันเสารที่ 16 กุมภาพันธ์ 2555 ครูแอ๋มทำโครงการครูอาสา Music Sharing สอนดนตรีให้เด็กๆ ในชุมชนคลองเตยและชุมชนบางซื่อทุกวันเสาร์ เกือบทุกสัปดาห์จะมีเด็กทะเลากัน ตีกัน “ช่วงแรกๆ เข้าไปก็เหนื่อยมาก บางทีสอนไปได้นิดเดียว เวลาส่วนใหญ่กลายเป็นมาตั้งวงคุยให้เคลียร์กัน” ครูแอ๋มเสริม

 

โครงการ Music Sharing เริ่มต้นได้เพียง 4 เดือนกว่า เกิดจากกลุ่มครูอาสา 4 คนที่รักเสียงดนตรีและสนใจงานภาคสังคม ในวัยเรียนครูแอ๋มทำกิจกรรมนักศึกษาและได้รับแรงบันดาลจาก “กลุ่มสลึง” ที่นำประวัติศาสตร์มาถ่ายทอดผ่านบทเพลง ทำให้อยากจะทำงานเพื่อสังคมอย่างจริงจัง จนมาเริ่มต้นโครงการจากการติดต่อกับผู้นำชุมชนและเปิดรับบริจาคเครื่องดนตรีนำมาสอนน้องๆ

“เราสอนดนตรีง่ายๆ เช่น กีต้าร์ อูคูเลเล่ แต่เด็กกลุ่มนี้ก็เก่งมากนะ เรียน 4 เดือนก็ตั้งวงดนตรีได้แล้ว” ครูแอ๋มบอกว่าทุกวันอาทิตย์จะพาน้องๆ ไปเปิดวงดนตรีเปิดหมวกที่ห้างพาราไดซ์ปาร์ค หาเงินสมทบทุนเข้าโครงการ มาซื้ออุปกรณ์บ้าง นำมาเลี้ยงข้าวเด็กๆ บ้าง และก็เห็นว่าพฤติกรรมเด็กก็เปลี่ยนไป จากที่การใช้ความรุนแรงก็น้อยลง ชัดเจนว่าดนตรีมีฤทธิ์ช่วยเยียวยาจิตใจได้ดีทีเดียว

ครูแอ๋มบอกว่าหัวใจของครูอาสาคือ “การอดทนและรอเป็น” เพราะการจะสอนเด็กในชุมชนให้เรียนรู้ต่อเนื่อง พร้อมกับต้องดูแลการทะเลาะวิวาทที่สามารถเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ ก็ท้าทายครูอาสามาก “เราจะสร้างคนไม่กี่คนยังไงให้เขาอยู่ต่อเองได้ อย่าคาดหวังว่าจะเปลี่ยนแปลงเขาได้ทั้งหมด” ครูแอ๋มก็ได้เรียนรู้จากกิจกรรมที่จัดเองด้วย การเป็นครูอาสาอาจไม่ง่ายที่จะทำ แต่อะไรที่ทำให้ครูอาสากลุ่มนี้ยังมีแรงมีพลังทำต่อไป แรงบันดาลใจมันสำคัญอย่างนี้นี่เอง 🙂

เปิดโลกอาสา : มูลนิธิสร้างสรรค์เด็ก

จากเด็กก่อสร้างมาสู้เส้นทางความเป็นครูที่เปิดโอกาสในชีวิตให้เด็กๆ หลายคนที่ยอมหนีปัญหาในครอบครัวด้วยการออกจากบ้านมาใช้ชีวิตข้างถนน “ครูพงษ์-ธระรัตน์ ธาราภรณ์” ครูข้างถนนจากมูลนิธิสร้างสรรค์เด็ก นำเอาต้นทุนชีวิตมาช่วยดูแลเด็กเหล่านั้น สอนวิชาชีวิตให้เขาสามารถอยู่ร่วมกับสังคมได้

เป็นเวลา 15 ปีมาแล้ว ที่ครูพงษ์ลงพื้นที่ดูแลและสอนความรู้พื้นฐานชีวิตให้เด็กข้างถนนย่านหัวลำโพง ซึ่งเป็นแหล่งที่มีเด็กเร่ร่อนจำนวนมาก แนะนำเด็กให้เข้าไปอาศัยที่บ้านเปิดของมูลนิธิสร้างสรรค์เด็ก “ถ้าเป็นสถานสงเคราะห์จะเข้มงวดมาก เด็กก็ไม่อยากอยู่แบบนั้น เราเลยทำบ้านเปิดที่ให้อิสระ ถ้าเข้ามาแล้วอยากออกเมื่อไหร่ ก็มาบอกเราได้” บ้านสร้างสรรค์เด็กมีเด็ก 70 คน ครูอาสา 5 คน “ส่วนเด็กที่ไม่เข้าบ้าน เราก็ให้นามบัตรไว้แล้วบอกว่าถ้ามีอะไรให้ช่วยก็โทรมา มีเด็กคนหนึ่ง ผ่านไปหลายเดือน ก็โทรมาบอกว่ามีเรื่องชกต่อย ตอนนี้อยู่โรงพยาบาล ครูมาช่วยหน่อย เราก็ไป”

ชีวิตวัยเด็กของครูพงษ์เอง ก็เคยสัมผัสถึงชีวิตเด็กข้างถนนมาก่อน เพราะเกิดในครอบครัวคนงานก่อสร้าง แต่เพราะได้รับโอกาสจากครูอาสาข้างถนนอีกท่านคือ ครูหยุย (วัลลภ ตังคณานุรักษ์) ตั้งแต่อายุ 10 ขวบ ที่ทำให้ครูพงษ์เปลี่ยนแปลงเส้นทางชีวิต ได้มาอยู่ในพื้นที่ที่ปลอดภัยและมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น ได้รับแรงบันดาลใจจนมาเป็นครูอาสาที่ดูแลเด็กข้างถนนในรุ่นหลังๆ “ครูหยุยสอนให้ผมรู้จักการให้อย่างไม่มีเงื่อนไข ครูหยุยไม่ใช่ครูอย่างเดียว แต่ยังเป็นพ่อแม่ให้ผมด้วย”

ครูพงษ์มองว่าครูไม่จำเป็นต้องอยู่ในกรอบ จะอยู่ตรงไหนก็ได้ ขอแค่มีใจเท่านั้น  ครูอาสาที่มาสอนเด็กข้างถนนก็ได้เรียนรู้การให้และความอดทน หรือจริงๆ แล้วแค่สังเกตเห็นเด็กเร่ร่อนแล้วไม่ดูดาย รีบโทรแจ้งให้มูลนิธิทราบ เท่านี้ก็เป็นจิตอาสาแล้ว “มีพ่อค้าที่หัวลำโพง เห็นเด็กเร่รอนก็ไล่เพราะเกะกะหน้าร้าน แต่พอเห็นเรามาสอนหนังสือทุกๆ วันเขาก็มาถามว่าเราทำอะไร ตั้งแต่นั้นมาพอเห็นเด็กเร่ร่อนมาใหม่ เขาก็มาบอกเรา เขาก็ช่วยเราด้วย”

ครูพงษ์ได้เปิดให้เราเห็นว่า ไม่ว่าเส้นทางชีวิตจะเริ่มต้นจากทางไหน หากตั้งใจและรู้ว่าจะทำไปเพื่ออะไร ดังเช่นการออกไปสอนเด็กเร่ร่อนที่ข้างถนน แม้จะไม่สามารถดูแลเด็กเร่ร่อนทุกคนได้ทั้งหมด และนับวันจะมีจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ แต่ถ้าทำด้วยความใส่ใจและไม่ลดละ เท่านี้ก็เพียงพอสำหรับการทำงานที่เหนื่อยแต่กาย แต่ไม่เหนื่อยใจ

ติดต่อ  มูลนิธิสร้างสรรค์เด็ก

website : http://www.fblcthai.org/

facebook page : http://on.fb.me/11dZhc6